Τι σημαίνει η πτώση του αιγύπτιου πρωθυπουργού, ο οποίος είναι ακόμα μέλος της σοσιαλιστικής διεθνούς

Όλα δείχνουν ότι ο αραβικός κόσμος βιώνει ένα τρίτο επαναστατικό κύμα. Το πρώτο ήταν το κύμα του αραβικού εθνικισμού, που αναπτύχθηκε σε αντίθεση προς την αποικιοκρατία και γέννησε τα νασερικού τύπου καθεστώτα. Ο εκφυλισμός αυτών των καθεστώτων, η διολίσθησή τους στη διαφθορά και η εξόφθαλμη ανικανότητά τους να επιλύσουν χρόνια προβλήματα ανάπτυξης και στοιχειώδους κοινωνικής δικαιοσύνης γέννησαν το δεύτερο κύμα. Οι κοινωνίες του αραβικού και ευρύτερα του μουσουλμανικού κόσμου σε μεγάλο βαθμό στράφηκαν προς τα αντιπολιτευόμενα –περισσότερο ή λιγότερο φονταμενταλιστικά–ισλαμικά κινήματα.

Οι εξεγέρσεις στην Τυνησία και το ντόμινο που προκαλούν στην Αίγυπτο, την Υεμένη και την Ιορδανία είναι μία τρίτη υπό διαμόρφωση κατάσταση. Απέχουν πολύ από τα νασερικού τύπου στρατιωτικά πραξικοπήματα ή τις οργανωμένες διαδηλώσεις των ισλαμικών κινημάτων. Είναι αυθόρμητες και ιδεολογικοπολιτικά αδέσποτες λαϊκές εξεγέρσεις. Είναι φαινόμενα που κυοφορήθηκαν στους κόλπους των κοινωνιών ως αποτέλεσμα δύο παραγόντων. Πατήστε ΕΔΩ για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο




Ο φόβος της μετάδοσης της κοινωνικής αναταραχής, που ανατρέπει τα δεδομένα σε Τυνησία και Αίγυπτο, οδηγεί τους ηγέτες άλλων αραβικών χωρών σε μικρότερες ή μεγαλύτερες πολιτικές αλλαγές και υποσχέσεις για μεταρρυθμίσεις.

Μέσα σε ένα μήνα έχουν γίνει περισσότερες αλλαγές στον αραβικό κόσμο απ' ό,τι εδώ και δεκαετίες. Ο επί 32 χρόνια πρόεδρος της Υεμένης ανακοίνωσε ότι δεν θα είναι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές, ο πρόεδρος της Αλγερίας προανήγγειλε την άρση της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης που ισχύει στη χώρα επί 19 χρόνια, ο πρόεδρος Ασαντ της Συρίας υπόσχεται μεταρρυθμίσεις «στο κράτος και τους θεσμούς» και στο Μαρόκο η κυβέρνηση δηλώνει αποφασισμένη να συνεχίσει τις επιχορηγήσεις για τα βασικά προϊόντα. Στην Ιορδανία, μετά την αποπομπή της κυβέρνησης από το βασιλιά Αμπντάλα πριν από λίγες ημέρες, ο μονάρχης κάνει άνοιγμα στην αντιπολίτευση, αποδεχόμενος την έναρξη διαλόγου για την τροποποίηση του εκλογικού νόμου. Πατήστε ΕΔΩ για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο




Ο Ουμπέρτο Έκο είχε γράψει, πάνε πολλά χρόνια, πως αν κάποτε για να ανατρέψεις µια κυβέρνηση ή να καταλάβεις την εξουσία έπρεπε να κατεβάσεις τα τανκς στους δρόμους, τώρα πια «αρκεί να θέσεις υπό τον έλεγχό σου το ραδιόφωνο και την τηλεόραση». Ο αφορισμός έγινε κοινός τόπος τις τελευταίες δεκαετίες. Και η θλιβερή εμπειρία Μπερλουσκόνι στην ίδια την πατρίδα του Έκο, την Ιταλία, έμοιαζε να επιβεβαιώνει πλήρως το δόγμα.

Αλλά να που, μέσα σε λίγες ημέρες, στην Τυνησία πρώτα κι έπειτα στην Αίγυπτο, την Υεμένη ή την Ιορδανία, αποδεικνύεται πως το να ελέγχει ένα καθεστώς την τηλεόραση, να φιλτράρει και να λογοκρίνει τις ειδήσεις, δεν είναι πια αρκετό για την ασφάλειά του. Να που απεδείχθη ότι, από τα γιασεμιά της Τύνιδας ως τις φλεγόμενες όχθες του Νείλου, καθεστώτα οχυρωμένα πίσω από έναν πλήρη και αυταρχικό έλεγχο των μίντια, τρίζουν, κλονίζονται και εν τέλει ανατρέπονται.

Δεν ήταν η πρώτη φορά, τα τελευταία χρόνια, που είδαμε τα νέα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το facebook ή το twitter, να γίνονται μέσα διακίνησης πληροφοριών ταχύτερα των «παραδοσιακών», να γίνονται οχήματα κοινωνικής αφύπνισης και διοργάνωσης σε χρόνους ασύλληπτα συντετμημένους μεγάλων κινητοποιήσεων. Πατήστε ΕΔΩ για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο



Ακούστε στην παρακάτω εκπομπή πως και από που ξεκίνησε η σπίθα που τείνει να γίνει φωτιά σ΄όλο τον αραβικό κόσμο.